τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη
Ἐπειδή τό ψάρι βρωμάει ἀπό τό κεφάλι, δέν εἶναι σωστό ἡ ἡγεσία νά ἐπιλέγεται, ὁπουδήποτε, μέ κομματικά κριτήρια.
Σέ καμία περίπτωση δέν εἶναι δυνατόν νά διαγνωσθῆ ἀξιοκρατικά ἀπό κομματικές νομενκλατοῦρες τό ἐάν ὁ κορυφαῖος ἁρμόδιος πού θά προῒσταται τῆς Δικαιοσύνης ἤ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς χώρας, εἶναι ὁ κατά τό δυνατόν ἀξιώτερος. Εἶναι δυνατόν νά διαγνωσθῆ αὐτό, ἀπό τούς ἰδίους τούς λοιπούς ἁρμοδίους, τούς «εἰδήμονες» τοῦ συγκεκριμένου καί τῶν συναφῶν κλάδων. Τόσο τούς ἐν ἐνεργείᾳ, ὅσο καί, κυρίως, τούς ἀμέσως προηγηθέντες στήν ἴδια ἡγεσία.
Ἑπομένως, τόσο ὁ στρατός ὅσο καί ἡ Δικαιοσύνη, ἔχουν φυσική ἡγεσία. Ποία; Τούς πλέον ἀρχαιοτέρους καί συγχρόνως ἀξίους. Τυχόν ἀξιώτεροι πού κατά τι ἕπονται δέν πρέπει νά τρέφουν παρακομματικές φιλοδοξίες, καί νά ἐλπίζουν σε΄παραβίαση τῆς ἐπετηρίδος. Ἑπομένως, μόνο ἐπί σαφῶς ὀλιγώτερον ἀξίων ἀνωτέρων τους, τίθεται θέμα προαγωγῆς αὐτῶν ἀντί τοῦ ἀρχαιοτέρου.
Παραβίαση τῆς ἐπετηρίδας ἑπομένως, δέν νοεῖται , καί δή στά πλέον ὑψηλά κλιμάκια τῆς ἱεραρχίας, χωρίς προηγούμενο ἄμεσο ἔλεγχο τῆς αἰτιολογίας τῆς σχετικῆς κρίσεως τῆς Κυβερνήσεως, πού σκέπτεται νά παραβιάσῃ ἔστω καί κατ’ ἐλάχιστον τήν ἐπετηρίδα ἤ πού ἔχει νόμιμο δίλημμα, π.χ. ὡς πρός τήν ἐπιλογή τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων μεταξύ τῶν ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν τοῦ κάθε κλάδου. Ἔλεγχο ὄχι δικαστικό, ἀλλά ἀξιοκρατικό καί τρόπον τινά τεχνικό.
Ὁ ἔλεγχος αὐτός πρέπει νά προηγεῖται τῶν ἐπιλογῶν ὑπό τῆς Κυβερνήσεως γιά τίς ἡγεσίες εἴτε τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων εἴτε τῆς Δικαοσύνης καί νά προσλαμβάνῃ τήν μορφή τῆς δεσμευτικῆς γνωμοδοτήσεως εἰδικοῦ ὀργάνου. Ὀργάνου, ἀπαρτιζομένου παραδείγματος χάριν ἀπό τούς τρεῖς προηγηθέντες στήν ἀνώτατη ἡγετική θέση (καί τον ἀποχωροῦντα), δύο ἤ τρεῖς ἐκ τῶν ἡγετῶν τῶν λοιπῶν κλάδων καί δύο ἤ τρεῖς ἐκ τῶν ἀμέσως κατωτέρων τῶν πρός προαγωγή. Ἕνας συνολικός ἀριθμός ἐπτά μελῶν θά ἦταν λειτουργικός.
Αὐτά ὡς πρός τήν ἀνώτατη ἡγεσία. Γιά τίς κατώτερες κατ’ ἐπιλογή θέσεις ἐν γένει, καί πάλι ἡ παραβίαση τῆς ἐπετηρίδας πρέπει νά εἶναι ὅλως ἐξαιρετική καί πλήρως αἰτιολογημένη, χωρίς μάλιστα τόν χαρακτῆρα τοῦ ἐπείγοντος πού χαρακτηρίζει τίς ἀνώτατες θέσεις, ὁπότε καί δύναται να συνδυάζεται μέ ἕλεγχο ὁρίων τοῦ αἰτιολογημένου τῆς κρίσεως ἀπό τά διοικητικά Δικαστήρια -ἀλλά καί μέ ἐπείγουσα σχετική κρίση, ἔστω κατά σοβαρή πιθανολόγηση ἐκφερομένη.
Στήν ἑπόμενη συνταγματική ἀναθεώρηση, ὅποτε καί νά γίνῃ, πρέπει λοιπόν νά διορθωθῆ αὐτή ἡ μεγάλη ἀπρονοησία τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος τῆς χώρας, πού ἐπιτρέπει τήν δημιουργία σοβαρῶν κομματικῶν στρεβλώσεων στίς ἐπιλογές πού σχετικῶς εὐχερῶς καθίστανται πολύ λιγώτερο ἀξιοκρατικές, ἕως καί ὅλως ἀναξιοκρατικές, σέ καίριες θέσεις γιά τήν ὅλη λειτουργία τοῦ Κράτους μας.
Ὁ σεβασμός τῆς φυσικῆς ἡγεσίας τῆς Δικαιοσύνης καί τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς χώρας, περνᾶ ἀπό τήν πλήρη καί ἀκομμάτιστη ἀξιοκρατία στίς σχετικές ἐπιλογές. Ἡ δέ ἐνίσχυση τοῦ θεσμικοῦ ρόλου τέτοιας φυσικῆς ἡγεσίας, θα εἶναι θετική γιά τήν συγκρότηση τοῦ Κράτους καί καταλυτική γιά τήν ὅλη λειτουργία τῆς Πολιτείας, πού τώρα ἐν πολλοῖς πάσχει τά μέγιστα.
mySatellite 