Η Νέα Δημοκρατία κατηφορίζει προς τον γκρεμό ολοταχώς, με το γκάζι σανιδωμένο, χωρίς φρένα, και τετάρτη στο κιβώτιο –πέμπτη δεν έχει, διότι είναι παλιό το αυτοκίνητο, γαλλικό, με χαλασμένες αναρτήσεις. Όπου νάναι ξεπερνάει την τελική που έδινε κάποτε το εργοστάσιο, και κανείς δεν ξέρει τι εξαρτήματα θ’ αρχίσουν να πετάγονται δεξιά κι αριστερά.
Ο οδηγός δείχνει να το απολαμβάνει. Φωνάζει ότι έρχεται η ανάπτυξη, καθώς ο αέρας από τα κατεβασμένα παράθυρα παίρνει τα μαλλιά του σαν θερινή κατασκήνωση. Οι δικοί του δροσίζονται και αυτοί, και τον εμψυχώνουν: «Προχώρα, πρόεδρε! Πάτα το κι άλλο!»
Οι επιβάτες που βλέπουν το χάρο με τα μάτια τους απαγγέλουν «άφκιαστο κι αστόλιστο του χάρου δε σε δίνω». Μερικοί από αυτούς προσπαθούν ν’ ανοίξουν εν κινήσει το πορτ-μπαγκάζ, όπου κοιμάται βαθειά ένας παλιός οδηγός, ελπίζοντας να τον ξυπνήσουν, για να του ξαναδώσουν το τιμόνι. Άλλοι μάταια προσπαθούν ν’ αλλάξουν τακάκια, εν κινήσει κι εκείνοι, χωρίς να…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 111 επιπλέον λέξεις
mySatellite 