Μπουνιές και κλωτσιές από τον υιό Μπαλτάκο μέσα στη Βουλή

Ορμησε σε χρυσαυγίτες βουλευτές – Πριν τους χωρίσουν οι αστυνομικοί φώναζε «μ….ανα, γιατί το κάνατε αυτό στον πατέρα μου»… Αγνωστο πως μπήκε έφυγε όμως ανενόχλητος –

Δείτε το βίντεο

Σε αρένα, με κλωτσιές, μπουνιές και ύβρεις μετέτρεψε πριν από λίγο τη Βουλή ο… γιός του Τάκη Μπαλτάκου, Δημήτρης Γεώργιος Μπαλτάκος.

Οχιά: Άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνουνται αναμεταξύ τους

Θα μπορούσατε να μου πείτε παρακαλώ προς τα πού πρέπει να πάω από εδώ;
Αυτό εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από το πού θέλεις να φτάσεις» είπε η γάτα.
Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων.

-Η Άνγκελα-Δωροθέα έκλεισε το αγαπημένο της βιβλίο. Αλήθεια ως πού μπορούσε να φτάσει;; Μα φυσικά ως την κορυφή. Η κορυφή ήταν το μοναδικό της όριο και η διατήρηση της κυριαρχίας της. Όλοι το ήξεραν….. Πήρε το ποτήρι με τη μαύρη μοναστηριακή μπύρα στα χέρια της και ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Της άρεσε να χαλαρώνει τα βράδια. Ειδικά τώρα τελευταία που οι μέρες ήταν κουραστικές. Συνομιλίες, συζητήσεις, διαπραγματεύσεις…..οι σοσιαλδημοκράτες φαίνονται »σκληρά καρύδια». Στο τέλος θα υπέκυπταν, το ήξερε!! Εξάλλου δεν μπορούσαν να της προσάψουν κάτι. Όλα τα έκανε για την κυριαρχία της Γερμανίας. Αυτό τουλάχιστον της το αναγνώριζαν. Μέχρι κι ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, να δεις πώς τον έλεγαν, α Μάθιου, της το αναγνώρισε μετά τη συνάντησή τους.

-Βυθισμένη στις σκέψεις της δεν άκουσε το τηλέφωνο να χτυπάει. Ο γραμματέας το σήκωσε: »Είναι ο Έλληνας gauleiter » της είπε καθώς της έδινε το ακουστικό.

»Gauleiter nein….ένας απλός διοικητής είναι» τον διόρθωσε η Άνγκελα. Ο Γκάουλάιτερ (γερμ. Gauleiter) ήταν, επί ναζιστικού καθεστώτος, ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας (Gau). Η λέξη προέρχεται από το Gau (γερμ. Περιφέρεια, πληθ. Gaue) και το leiter (γερμ. ηγέτης, αρχηγός). Η διοικητική διαίρεση σε Γκάου υπήρχε από την εποχή του Μεσαίωνα στη Γερμανία, αλλά έκτοτε δε χρησιμοποιήθηκε εκ νέου, μέχρι το 1926, οπότε την επανέφερε σε χρήση, με σχετικό νομοθετικό διάταγμα, το κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ. Ο διοικητής ενός Γκάου διοριζόταν από το κόμμα και είχε πολύ μεγάλες αρμοδιότητες στο Γκάου που διοικούσε.Ο Αντώνης τη μόνη αρμοδιότητα που είχε,σκέφτηκε, ήταν να διατηρεί την ηρεμία στους ιθαγενείς.

-Στην Αθήνα ο Αντώνης έκλεισε το τηλέφωνο. »Εντάξει, συμφώνησε» είπε στον κοντοκουρεμένο άνδρα απέναντι του. »Δεν θα καταλήξουμε σε συμφωνία με την τρόικα μέχρι να σχηματιστεί

Γράμμα από την Ελλάδα. Μάρτης 2013.

γραφει ο αρισταρχος

Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή της παλιγγενεσίας η 25 Μαρτίου ημέρα κήρυξης της Ελληνικής επανάστασης για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας από το τετρακοσίων ετών γονάτισμα πάνω από τα Τούρκικα τσαρούχια και το χατζάρι πάνω στο σβέρκο μας. Κάτι τέτοιες μέρες , δεν ξέρω, με πιάνει μια μελαγχολία σ’ αντίθεση με τα νεανικά μου χρόνια που τρελαινόμουν στην ιδέα πως θα γέμιζα με όλους αυτούς τους υπέροχους Έλληνες που έδωσαν με ανυπέρβλητη τόλμη τη ζωή τους για ένα όνειρο που ποτέ δεν έζησαν. Την ελευθερία! Περιδιαβαίνοντας στους ατέρμονες διαδρόμους του διαδικτύου έφτασα, ίσως εσκεμμένα, στο υπέροχο ποίημα του Πυθαγόρα απαγγελμένο/τραγουδισμένο από την εκφραστική φωνή της Μαρινέλλας. “Γράμμα από το μέτωπο” με αναφορά στο έπος του ’41(τι σημασία έχει το πότε;) .

Δεν μπορούσε το μυαλό μου κάτω από την συναισθηματική πίεση να μην πετάξει οπουδήποτε θα μπορούσε  να πάει ένα γράμμα μου. Ένα γράμμα από την Ελλάδα του 2013, έτσι όπως το στέλναμε παλιά πιτσιρικάδες να το διαβάσει ο Άγιος Βασίλης. Και κείνο πέταξε σαν πουλί μέσα σε αεροπλάνα πάνω από θάλασσες και ωκεανούς, μέσα σε αυτοκίνητα και τσάντες για να δοθεί από ανθρώπινα χέρια στον θείο που ποτέ δεν είχα εκεί στην μακρινή την Αμερική και που κόντευε τα ογδόντα πέντε. Να το ανοίξει, να το διαβάσει και από τα γερασμένα του μάτια να πέσει το δάκρυ για να το κιτρινίσει. Και μέσα σε κείνο τον λεκέ να κλείσει για πάντα τα συναισθήματα που το έλουζαν όταν γράφονταν και όταν διαβάζονταν. Ένα γράμμα που ποτέ δεν στάλθηκε, σε έναν θείο που ποτέ δεν υπήρξε.