Τον 2ο αιώνα π.Χ. η Ρωμαϊκή Republic αρχίζει και αναδεικνύεται ως η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου. Το 165 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατανικούν και καθυποτάσσουν τους Έλληνες της Μακεδονίας. Ύστερα από την νίκη της αυτή η Ρωμαϊκή Γερουσία στράφηκε εναντίον των λοιπών Ελλήνων που αρνήθηκαν να την υποστηρίξουν στον πόλεμο για την κατάληψη της Μακεδονίας, και συγκεκριμένα, εναντίον της Ρόδου.
Ως αντίποινα, και αποδεικνύοντας περίτρανα πως η οικονομική της μαχητικότητα ήταν εξίσου δεινή με την πολεμική, η Ρώμη δημιουργεί ένα πανίσχυρο λιμάνι στη Δήλο, απαλλαγμένο από φορολογία, το οποίο και δίνει στην Αθήνα να το αξιοποιήσει. Σε διάστημα λίγων μηνών, η Ρόδος παύει να είναι το εμπορικό κέντρο της Μεσογείου και καταστρέφεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Αθηναίοι αποκτούν μεγάλο πλούτο με απότομο και άπληστο τρόπο.
Έχοντας την πλήρη υποστήριξη της Ρώμης, το Αθηναϊκό νόμισμα αναδεικνύεται ως κοινό μέσο συναλλαγής για όλο τον Ελληνικό κόσμο. Η ραγδαία ανάπτυξη του εμπορίου ωφελεί κυρίως τη Ρώμη, ως Υπερδύναμη του τότε κόσμου (όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα με τις Η.Π.Α.), και τα λιμάνια των Αθηνών και της Δήλου γεμίζουν με Ιταλικά και Ρωμαϊκά εμπορικά πλοία. Η ανερχόμενη οικονομική ελίτ των Αθηνών, αρχίζει για πρώτη φορά να ονειρεύεται. Αυτή τη φορά όμως τα όνειρα δεν ήταν για πολιτισμό ή Δημοκρατία, αλλά για την μόνη εναπομείνασα επιλογή: το κυνήγι του κέρδους και του αδίστακτου πλουτισμού.
Η άνοδος της ελίτ αυτής προφανώς δεν ξάφνιαζε κανέναν την εποχή που η Δημοκρατία ήταν ανύπαρκτη και η Republic κυριαρχούσε. Ωστόσο, για τη γενέτειρα και τον λίκνο της Δημοκρατίας, η εμφάνιση του πολιτεύματος της Republic αποτελούσε ξεκάθαρη ύβρη και ο πληθυσμός των Αθηνών διψούσε για Ελευθερία και Δημοκρατία. Η απόλυτη προσβολή όμως πραγματοποιήθηκε από την Ρωμαϊκή Γερουσία, η οποία επέτρεψε τη λειτουργία κάποιων ελάχιστων Δημοκρατικών θεσμών στην Αθήνα, για να την καταστήσει ένα τουριστικό θεματικό πάρκο στο οποίο οι νέοι Ρωμαίοι θα μπορούσαν να ταξιδέψουν και να βιώσουν την Ελληνική ιστορία! Οι θεσμοί που είχαν επιβιώσει ήταν οι πλέον Συνέχεια →
Ήρθε η ώρα λοιπόν. Υπάρχουν 3 (!) θέσεις εργασίας στη Γερμανία που με περιμένουν.
Πέρασα το τελευταίο διάστημα Θεσσαλονίκη ετοιμάζοντας χαρτιά και οργανώνοντας την μετανάστευση.
Περίμενα από συγγενείς και φίλους στους οποίους είχα στείλει βιογραφικά και άλλα έγγραφα απαντήσεις. Η απάντηση ήρθε.
Αποφεύγω τη δημοσιοποίηση προσωπικών φωτογραφιών. Κάνω μια εξαίρεση. Για μένα. Για να θυμάμαι. Να τη βλέπω κάθε μέρα στο blog μου. Να θυμάμαι την οργή. Την οργή η οποία έχει δηλητηριάσει πλέον κάθε κύτταρό μου. Μια οργή η οποία ξεκίνησε από τη μέρα που διάβασα το 1ο μνημόνιο.
Μετά από τη δημιουργία του Getgreeceback, τη συμμετοχή στη Σπίθα, τη στήριξη των 300 Ελλήνων, το Δεν Πληρώνω, Αγανακτισμένους, Αγανακτισμένους Μοτοσικλετιστές, τη στήριξη του Δημήτρη Αντωνίου, την εκπομπή Επανάσταση στο Kontra, 110 μέρες στο Σύνταγμα ήρθε η ώρα.
Τμηματικά οι καμαριέρες των τραπεζών, οι γονυπετείς δωσίλογοι αφαιρούσαν κομμάτια από τη ζωή μου. Διασκέδαση, φίλοι, έξοδοι , ρουχισμό μέχρι και τροφή. Έφτασαν να μου στερήσουν πλέον το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο. Συνέχεια →
mySatellite 