ελίτ
Σύγχρονη τραγωδία “Μετρό εν Θεσσαλονίκη”
Όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το έργο του Μετρό στη Θεσσαλονίκη θυμίζει αρχαιοελληνική τραγωδία. Αν ζούσε ο Ευριπίδης σήμερα στην πολύπαθη πόλη μας, όπως προκύπτει από την καθημερινή ταλαιπωρία των πολιτών και την κραυγαλέα αλήθεια για όλους μας που αναγνωρίζουμε πως επιβάλλονται τα συμφέροντα των κατεστημένων συστημικών δυνάμεων των πολιτικών κομμάτων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα έγραφε την τραγωδία
“Μετρό εν Θεσσαλονίκη”.
Η αλήθεια αυτή μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και να αναγνωρίσουμε την απόλυτη πηγή της διαπλοκής. Των δήθεν συγκρούσεων και των στρατηγημάτων πολιτικών παραγόντων, δημοτικών αρχόντων και δικονομικών δικολαβισμών (καθυστέρηση απαλλοτριώσεων στο σταθμό Βούλγαρη, μπαζώματα ρεμάτων στη Νέα Ελβετία, περίεργες δικαστικές προσφυγές για το σταθμό Βενιζέλου) κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης αδράνειας. Συνέχεια
Ένας Έλληνας στην παγκόσμια ελίτ των οινοποιών
Κατάγεται από μία από τις πιο φημισμένες αμπελοοινικές περιοχές της χώρας, τη Νάουσα, και εκπροσωπεί την 6η γενιά οινοπαραγωγών της οικογένειάς του, την Οινοποιία Δαλαμάρας.
Η είδηση όμως είναι αλλού. Ο 27χρονος Κωστής Δαλαμάρας συγκαταλέγεται στα 30 ανερχόμενα και υποσχόμενα ταλέντα στην παραγωγή οίνου παγκοσμίως, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Wine & Spirits.
Για το γεγονός ο ίδιος φροντίζει να κρατά χαμηλό προφίλ. Όχι ότι δεν αισθάνεται μεγάλη τιμή για τη συγκεκριμένη διάκριση. Αντιθέτως. Απλώς είναι περισσότερο προσγειωμένος στον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να αποδείξει ότι άξιζε αυτήν τη διάκριση.
«Πρέπει να τους δικαιώσω. Να βγουν είκοσι χρόνια μετά να γράψουν και πάλι για τα ταλέντα που κάποτε ανακάλυψαν και εκείνη τη στιγμή θα έχουν διαπρέψει», αναφέρει χαρακτηριστικά. Συνέχεια
Η μεσαία τάξη τέλος
Η μεσαία τάξη τέλος: (Financial Times)
Η εμπειρία της μεσαίας τάξης ήταν ανέκαθεν η εξής. Ο άνθρωπος έχει την επαγγελματική του ταυτότητα. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Επιλέγουμε επαγγέλματα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και στην συνέχεια αυτά τα επαγγέλματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Οι σχολαστικοί άνθρωποι γίνονται λογιστές και στην συνέχεια η λογιστική τους κάνει ακόμη πιο σχολαστικούς. Ειδικά οι άνδρες, πάντα καθορίζονταν εν μέρει μέσα από την δουλειά τους.
Αλλά αυτή η εποχή τελειώνει. Με την οικονομική κρίση και την τεχνολογική αλλαγή (τα ρομπότ καταλαμβάνουν τον πλανήτη), μειώνεται συνεχώς ο αριθμός όσων έχουν μια ικανοποιητική δουλειά ή μένουν στο ίδιο επάγγελμα για πάντα. Ο άνθρωπος σταματά να είναι η δουλειά του. Κι αυτό τον υποχρεώνει να βρει νέα ταυτότητα.
Έχω περάσει πολλά χρόνια κάνοντας ερασιτεχνικές έρευνες πάνω στην επαγγελματική ταυτότητα. Ένας δικηγόρος μου «απέσταξε» τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του επαγγέλματός του: «Πρέπει να συνταχθείς με όποια πλευρά της υπόθεσης σε προσλαμβάνει, οπότε πρέπει να είσαι ανήθικος. Και πρέπει να είσαι επίσης πειστικός. Είναι το προφίλ του ψυχοπαθή».
Ένας πρώην δημοσιογράφος που πέρασε στις τραπεζικές επενδύσεις, μού έδωσε την δική του άποψη για τους τραπεζίτες: «Άνθρωποι που τους ενδιαφέρει το χρήμα, συνήθως γιατί μεγάλωσαν με την έλλειψή του».
Οι πολιτικοί απαξιώνονται, αλλά από την δική μου εμπειρία κρίνω ότι τείνουν να είναι φιλικοί και κοινωνικοί. Όταν κάποτε έπεσα τυχαία σε ένα δωμάτιο γεμάτο αριστερούς πολιτικούς από όλο τον κόσμο, πρόσεξα κάτι άλλο: Σχεδόν όλοι έδειχναν καλά. Είναι οι άνθρωποι που έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μπαίνουν σε de facto διαγωνισμούς δημοτικότητας και να βλέπουν τα πρόσωπά τους μεγεθυμένα σε πόστερς.
Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Και αν σας έλεγα ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο ακροδεξιός διώκτης των άκρων, είναι και αναρχικός;
Ότι ο αυτοανακηρυσσόμενος «Κεϋνσιανός» Γιάννης Στουρνάρας υπηρετεί ένα ασύμβατο μίγμα οικονομικού αναρχισμού και δημοσιονομικής πειθαρχίας;
Και όμως.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μέσω πραξικοπημάτων έναντι δημοκρατικά εκλεγμένων αριστερών κυβερνήσεων μετά τη δεκαετία τη 1950 έχουν στο θεωρητικό τους πυρήνα την αναρχία.
Όχι την αναρχία που μπορείτε να φανταστείτε βασισμένη στον κοινωνικό αναρχισμό. Την αναρχία των αγορών, την ασυδοσία δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχοκαπιταλισμού, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, ο Milton Friedman, ο ιδρυτής της σχολής του Chicago, ξεκίνησε αυτή τη μεγάλη θεωρητική του σταυροφορία με οικονομική στήριξη από τον πιο ισχυρό λομπίστα της αγοράς ακινήτων της εποχής, τον Herbert Nelson (εδώ), ο οποίος έπρεπε σε ένα πολιτικό περιβάλλον που κάποιοι παρουσίαζαν ως Κεϋνσιανικό Λεβιάθαν με κεντρικό παρεμβατισμό και ελέγχους να απελευθερώσει την τιμή των ενοικίων για τους πελάτες του.
H αφετηρία των Friedman και Stigler ήταν ιδανική καθώς το Πανεπιστήμιο του Σικάγο είχε ιδρυθεί από τον απόλυτο μεγιστάνα της εποχής, τον John D. Rockefeller, με τη δυναστεία του οποίου ο Friedman, όπως ήταν φυσικό ανέπτυξε σχέσεις.
Ήδη από το 1946 ο Friedman λειτούργησε ως προπαγανδιστής των λόμπυ, κάτι που αποκάλυψε η ξεχασμένη πλέον Συνέχεια
Στερνή σας γνώση να την είχατε έστω και τώρα
Του Πέτρου Αργυρίου
(Φωτογραφία από τον Κόναν τον Καταστροφέα, τον πρώτο διευθύνων σύμβουλο του ΔΝΤ που ξεκίνησε την καριέρα του με τη διάσωση της Ατλαντίδας τότε που ακόμη οι λαοί αντιστέκονταν)
Το γνωστό παιχνιδάκι: η τρόικα απαιτεί, η ελληνική πολιτική ελίτ ενδίδει. Παλαιότερα με πλήρη συμμόρφωση στα αδιέξοδα, τώρα το παίζει και δύσκολη για λόγους εντυπώσεων στους Έλληνες ιθαγενείς.
Τώρα, το 2013, μετά από μια τριετία καταστροφής τα μήντια ανακαλύπτουν ότι το ΔΝΤ είναι «υπερβολικό». Ότι ζητά ακόμη και κούρεμα των καταθέσεων. Ότι η τρόικα βυθίζει τη χώρα στο σκοτάδι και στο κρύο εξισώνοντας προς τα πάνω τις τιμές του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης και ζητώντας αύξηση στη φορολογία ρεύματος και φυσικού αερίου.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.230 επιπλέον λέξεις
Financial Times για Τσοχατζόπουλο: «Οι υπερβολές του, είναι χαρακτηριστικά παράδειγμα για τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα»
Για την καταδίκη του Ακη Τσοχατζόπουλου γράφουν οι Financial Times, οι οποίοι επισημαίνουν πως η δίκη του πρώην υπουργού «συγκέντρωσε έντονα την δημόσια αγανάκτηση ως ένα παράδειγμα για τις υπερβολές της πολιτικής ελίτ, η οποία οδήγησε την χώρα σε οικονομική κρίση».
Σε δημοσίευμα τους, οι Financial Times αναφέρονται στην 20ετη ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον πάλαι ποτέ πανίσχυρο υπουργό Αμυνας και τονίζουν πως «ο 74χρονος Τσοχατζόπουλος ο οποίος επέβλεψε το μεγαλύτερο Συνέχεια
Η τελευταία στιγμή της Δημοκρατίας: Ένα άρθρο που πρέπει να διαβαστεί σε βάθος από όλους τους Έλληνες
Του Σταύρου Καλεντερίδη
Τον 2ο αιώνα π.Χ. η Ρωμαϊκή Republic αρχίζει και αναδεικνύεται ως η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου. Το 165 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατανικούν και καθυποτάσσουν τους Έλληνες της Μακεδονίας. Ύστερα από την νίκη της αυτή η Ρωμαϊκή Γερουσία στράφηκε εναντίον των λοιπών Ελλήνων που αρνήθηκαν να την υποστηρίξουν στον πόλεμο για την κατάληψη της Μακεδονίας, και συγκεκριμένα, εναντίον της Ρόδου.
Ως αντίποινα, και αποδεικνύοντας περίτρανα πως η οικονομική της μαχητικότητα ήταν εξίσου δεινή με την πολεμική, η Ρώμη δημιουργεί ένα πανίσχυρο λιμάνι στη Δήλο, απαλλαγμένο από φορολογία, το οποίο και δίνει στην Αθήνα να το αξιοποιήσει. Σε διάστημα λίγων μηνών, η Ρόδος παύει να είναι το εμπορικό κέντρο της Μεσογείου και καταστρέφεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Αθηναίοι αποκτούν μεγάλο πλούτο με απότομο και άπληστο τρόπο.
Έχοντας την πλήρη υποστήριξη της Ρώμης, το Αθηναϊκό νόμισμα αναδεικνύεται ως κοινό μέσο συναλλαγής για όλο τον Ελληνικό κόσμο. Η ραγδαία ανάπτυξη του εμπορίου ωφελεί κυρίως τη Ρώμη, ως Υπερδύναμη του τότε κόσμου (όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα με τις Η.Π.Α.), και τα λιμάνια των Αθηνών και της Δήλου γεμίζουν με Ιταλικά και Ρωμαϊκά εμπορικά πλοία. Η ανερχόμενη οικονομική ελίτ των Αθηνών, αρχίζει για πρώτη φορά να ονειρεύεται. Αυτή τη φορά όμως τα όνειρα δεν ήταν για πολιτισμό ή Δημοκρατία, αλλά για την μόνη εναπομείνασα επιλογή: το κυνήγι του κέρδους και του αδίστακτου πλουτισμού.
Η άνοδος της ελίτ αυτής προφανώς δεν ξάφνιαζε κανέναν την εποχή που η Δημοκρατία ήταν ανύπαρκτη και η Republic κυριαρχούσε. Ωστόσο, για τη γενέτειρα και τον λίκνο της Δημοκρατίας, η εμφάνιση του πολιτεύματος της Republic αποτελούσε ξεκάθαρη ύβρη και ο πληθυσμός των Αθηνών διψούσε για Ελευθερία και Δημοκρατία. Η απόλυτη προσβολή όμως πραγματοποιήθηκε από την Ρωμαϊκή Γερουσία, η οποία επέτρεψε τη λειτουργία κάποιων ελάχιστων Δημοκρατικών θεσμών στην Αθήνα, για να την καταστήσει ένα τουριστικό θεματικό πάρκο στο οποίο οι νέοι Ρωμαίοι θα μπορούσαν να ταξιδέψουν και να βιώσουν την Ελληνική ιστορία! Οι θεσμοί που είχαν επιβιώσει ήταν οι πλέον Συνέχεια
Προς ακραίους
Προς ακροδεξιούς, φασίζοντες, ακροαριστερούς, αντιεξουσιαστές κτλ. Προς όλα δηλαδή τα χουλιγκάνια που περιβάλουν τα φονικά τους ένστικτα με μανδύα «ιδεολογίας»:
Σιχαίνομαι τη βία κι εσάς επειδή ασκείτε βία. Το ότι οι εγκέφαλοί σας είναι καμένοι είναι φανερό.
Θα σας δώσω μια ευκαιρία να αποδείξετε ότι κάνω λάθος. Ότι μπορείτε ακόμη να σκεφθείτε τα στοιχειώδη.
Αναρωτηθείτε: «Τι σόι στόχοι είναι αυτοί που χτυπάμε;».
Αφού είστε κατά του «συστήματος» και οι μεν και οι δε, κι αφού οι γάιδαροι του συστήματος είναι φανεροί, εσείς γιατί χτυπάτε τα σαμάρια;
Όλο κανέναν φουκαρά λαθρομετανάστη, πεινασμένο και εξαθλιωμένο. Ποτέ τον βαλκάνιο κατσαπλιά με το Καλάσνικοφ, ποτέ τον Αφρικανό νταβαντζή με τη χαντζάρα.
Όλο κανέναν μπατσάκο, οικογενειάρχη και κακοπληρωμένο. Ποτέ το λαμόγιο με τη Μερσέντες, ποτέ τον παπαγάλο με το Καγιέν.
Όλο τις παράγκες και ποτέ τις βίλες.
Όλο τα σαραβαλάκια και ποτέ τις κουρσάρες.
Όλο τους αναλώσιμους και ποτέ τις ελίτ.
Όλων σας φταίει ο καπιταλισμός, αλλά τους καπιταλισταράδες δεν τους πειράζετε. «Χώσιμο» σε πλούσιο ούτε γι Συνέχεια
«Σουλεϊμάν» και η συνείδηση (υποτέλειας) της άρχουσας τάξης μας
Άρχισα να παρακολουθώ τη σειρά «Σουλεϊμάν» (= αραβική απόδοση του «Σολομών») για να δώ πώς θα αποδοθούν τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της (αναγεννησιακής) εποχής.
Καθώς το σήριαλ εξελίσσονταν κατέγραφα αρκετές ιστορικές ανακρίβειες και διαπίστωσα ότι το αντικείμενο γρήγορα περιορίστηκε στις ίντριγκες μέσα και έξω από το σεράϊ. Και τελικά έχει πάρει τον κατήφορο μιας μάλλον κακόγουστης μυθοπλασίας. Δεν γλύτωσε δηλαδή η αξιόλογη αυτή παραγωγή από τις επιτακτικές προτιμήσεις του ευρύτερου κοινού για παράνομους έρωτες, ραδιουργίες και κουτσομπολιά, ώστε να πετύχει τη μέγιστη δυνατή θεαματικότητα.
Και την πέτυχε!
Το φαντασμαγορικό σήριαλ προβάλλεται σε πάμπολλες χώρες με επιτυχία. Εμπορική μόνο επιτυχία; Όχι βέβαια! Οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης πέτυχαν παράλληλα:
– Να ανανεωθεί το διεθνές ενδιαφέρον για την Τουρκία και τις παραδόσεις της, πράγμα που αναμένεται να μεταφραστεί τουλάχιστον σε αυξημένο τουρισμό.
– Να κεντρίσουν την προθυμία πολλών για την εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας αφού οι θεατές Συνέχεια
Η πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας
του
Prof. Dr. Heinz Richter
Στις 25 Νοεμβρίου 2011 δημοσιεύτηκε στη βερολινέζικη εφημερίδα Tagespiegel η ακόλουθη πρόταση: “Η Ελλάδα είναι πολύ ανατολική, για ν’ ανήκει στην Ευρώπη, και πολύ δυτική, για ν’ ανήκει στην Ανατολή”. Τη φράση υπέγραφε ο Έλληνας συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και αρθρογράφος Δημοσθένης Κούρτοβικ. Μία παρόμοια έκφραση είχε χρησιμοποιήσει το 1943 ο βρετανός διοικητής της στρατιωτικής αποστολής που συνέδραμε τους έλληνες αντιστασιακούς, για να δηλώσει τις αμφιβολίες του ως προς την ελληνική πολιτική: “Οι Έλληνες είναι Ασιάτες. Δεν μπορούμε να τους κρίνουμε με ευρωπαϊκούς όρους”. Αλλά και Αμερικανοί που έφτασαν στην Ελλάδα την περίοδο 1948 – 1952, στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ, χρησιμοποίησαν αντίστοιχες διατυπώσεις.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 3.528 επιπλέον λέξεις