Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Και αν σας έλεγα ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο ακροδεξιός διώκτης των άκρων, είναι και αναρχικός;

Ότι ο αυτοανακηρυσσόμενος «Κεϋνσιανός» Γιάννης Στουρνάρας υπηρετεί ένα ασύμβατο μίγμα οικονομικού αναρχισμού και δημοσιονομικής πειθαρχίας;

Και όμως.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μέσω πραξικοπημάτων έναντι δημοκρατικά εκλεγμένων αριστερών κυβερνήσεων μετά τη δεκαετία τη 1950 έχουν στο θεωρητικό τους πυρήνα την αναρχία.

Όχι την αναρχία που μπορείτε να φανταστείτε βασισμένη στον κοινωνικό αναρχισμό. Την αναρχία των αγορών, την ασυδοσία δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχοκαπιταλισμού, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, ο Milton Friedman, ο ιδρυτής της σχολής του Chicago, ξεκίνησε αυτή τη μεγάλη θεωρητική του σταυροφορία με οικονομική στήριξη από τον πιο ισχυρό λομπίστα της αγοράς ακινήτων της εποχής, τον Herbert Nelson (εδώ), ο οποίος έπρεπε σε ένα πολιτικό περιβάλλον που κάποιοι παρουσίαζαν ως Κεϋνσιανικό Λεβιάθαν με κεντρικό παρεμβατισμό και ελέγχους να απελευθερώσει την τιμή των ενοικίων για τους πελάτες του.

H αφετηρία των Friedman και  Stigler ήταν ιδανική καθώς το Πανεπιστήμιο του Σικάγο είχε ιδρυθεί από τον απόλυτο μεγιστάνα της εποχής, τον John D. Rockefeller, με τη δυναστεία του οποίου ο Friedman, όπως ήταν φυσικό ανέπτυξε σχέσεις.

Ήδη από το 1946 ο Friedman λειτούργησε ως προπαγανδιστής των λόμπυ, κάτι που αποκάλυψε η ξεχασμένη πλέον